Μια διδακτική επιστολή μαθητή

Σωτήρης Τριανταφύλλου

Αντί άλλου σχολίου δημοσιεύσουμε την επιστολή του Κωνσταντίνου Μανίκα, μαθητή της πρώτης Λυκείου, με αφορμή την απεργία των καθηγητών. Γράφει μεταξύ άλλων: «Τι μέλλον έχω κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;

Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου, στέλνοντάς τον μετανάστη στη Γερμανία; Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο; Ποιος ανάγκασε τη μητέρα μου να δουλεύει απ' το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό, δεν περισσεύουν -όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο.

Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου; Ποιος τον συκοφάντησε, τον απείλησε με επιστράτευση, απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια; Ποιος θέλει να κλείσει τη σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του στο Πανεπιστήμιο;

Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία; Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου; Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ' την πείνα; Ποιος άφησε τόσους άνεργους; Ποιος οδήγησε 4.000 ανθρώπους στην αυτοκτονία; Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα; Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων; Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ τον μήνα; Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου, έχετε υποχρέωση απέναντι σ' όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας, τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το 'χετε υποθηκεύσει. Οποια υποχώρηση κι αν κάνετε, όποια νίκη της κυβέρνησης θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω, να ονειρεύομαι, να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή, για μια ανθρώπινη κοινωνία».