 | |||||||
Ο συνδυασμός σχολείου και μπάλας, είναι ένα τεράστιο θέμα, στο οποίο όλοι μας δείχνουμε μεγάλη ευαισθησία, με την συντριπτική πλειοψηφία να τάσσετε, υπέρ του σχολείου.
Κάθε χρόνο σε κάθε σωματείο, στην έναρξη της σαιζόν, η διοίκηση και οι προπονητές όλων των τμημάτων, δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην ομιλία τους, στο θέμα σχολείο και σπουδές! Τώρα , κατά πόσο το πιστεύουν και το λένε, ο θεός κι’ η ψυχή τους! Οι περισσότεροι το λένε για να γλυκάνουν τ’ αυτιά των γονιών και να τρομάξουν λίγο τα παιδιά, κάποιοι άλλοι το αναφέρουν για τυπικούς λόγους, ενώ απειροελάχιστα είναι τα σωματεία, που πραγματικά το εννοούν!
Θα χωρίσω λοιπόν το θέμα σε 2 ενότητες, όπου στη μία θα είναι τα παιδιά των Ερασιτεχνικών σωματείων και η άλλη τα παιδιά των Π.Α.Ε. θα μου πει κάποιος τώρα,¨γιατί αυτός ο διαχωρισμός, αφού παιδιά είναι και τα μεν, παιδιά είναι και τα δε!¨ πολύ σωστά! Υπάρχουν όμως μερικές μικρές διαφορές.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα παιδιά των Ερασιτεχνικών σωματείων. Η απόλυτη χαρά και διασκέδαση του παιδιού ποια είναι? Να βγει στο γήπεδο, με τα ρουχαλάκια του, τα παπουτσάκια και την μπαλίτσα του και να παίζει αδιάκοπα! Αυτή λοιπόν τη χαρά και την αγάπη του παιδιού προς την μπαλίτσα, γονείς και σωματείο, πρέπει να εκμεταλλευτούν ορίζοντας κάποιους κανόνες, τους οποίους όλοι θα πρέπει να ακολουθούν προς όφελος όλων.
Ένας λοιπόν εξ αυτών τους κανόνες, θα λέει: ¨κάθε 3μηνο, θα παραδίδονται οι έλεγχοι, στον προπονητή του κάθε τμήματος!¨ τώρα, εάν ο στόχος του σωματείου, είναι η συνδρομή και η παρουσία ενός καλού αγωνιστικού τμήματος, για να προσελκύσει νέες συνδρομές! Χ….. ψηλά κι΄αγνάντευε! Εάν όμως οι προθέσεις του σωματείου,όντως αποσκοπούν σε κάτι καλό, τότε μπορούν να γίνουν θαύματα!
Τότε η αδυναμία του παιδιού για το ποδόσφαιρο, πρέπει να λειτουργήσει, ως ΜΟΧΛΟΣ ΠΙΕΣΗΣ, στην σχολική του πρόοδο!
Κυρίως στους παμπαίδες και φυσικά στους παίδες, ηλικίες δηλ. 11 – 14χρ., η συμβολή του σωματείου στην μαθησιακή μόρφωση, στην επιτήρηση και επιβράβευση των παιδιών, πρέπει απαραίτητα να είναι ο Νο.1 στόχος! Στον γονιό του το παιδί, μπορεί να πει :¨ΟΧΙ, δεν διαβάζω!¨ στον προπονητή του όμως, ΔΕΝ μπορεί! Από τον γονιό του, ξέρει ότι την αγάπη, την έχει δεδομένη και την εκμεταλλεύεται ανάλογα! Από τον προπονητή του, αυτό που ΠΡΕΠΕΙ να έχει δεδομένο, είναι οι κανόνες που πρέπει να σεβαστεί!
Ένα σωστό σωματείο, πρέπει να επιτηρεί, όχι μόνο την αγωνιστική πρόοδο του παιδιού , αλλά και την σχολική! Ο υπεύθυνος του σωματείου, αφού μαζέψει όλους τους ελέγχους, οφείλει να κάνει, επί του συνόλου τις απαραίτητες παρατηρήσεις και μετέπειτα, κατ΄ ιδίαν όπου απαιτείται, συνάντηση με παιδί και γονιό! Το ιδανικότερο θα ήταν, να υπάρχει μια επιβράβευση, για τους καλύτερους βαθμούς τις χρονιάς! Π.χ. οι 2 καλύτεροι μαθητές, του παιδικού και του παμπαιδικού, να έχουν ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή στο σωματείο, την επόμενη σαιζόν, ή δωρεάν συμμετοχή, σε κάποιο τουρνουά που θα μετέχει το τμήμα τους!
Το σίγουρο φίλοι μου είναι , ότι μέχρι και την πρώτη Γυμνασίου, η σχολική πρόοδος των παιδιών, είναιελεγχόμενη. Τα πολύ δύσκολα αρχίζουν, από την 2α Γυμνασίου όπου, ζητούν ανεξαρτησία, αποκτούν αυτοπεποίθηση, ωριμάζουν, έχουν πρόσθετα καινούργια μαθήματα, όπως φυσική, χημεία, ακολουθεί το lower, το proficiency, η σωματοδομή τους αλλάζει αισθητά, ψηλώνουν, δένουν, νοιώθουν αντράκια, πατούν καλύτερα στο γήπεδο και έχουν πλέον άποψη!
Όλα τα παραπάνω βέβαια, γίνονται εύκολα διαχειρίσημα στις Ερασιτεχνικές Ακαδημίες, όπου την περίοδο διαγωνισμάτων, τεστ ή αρκετού διαβάσματος, μπορεί το παιδί να απουσιάσει από κάποιες προπονήσεις δικαιολογημένα φυσικά, το πρόβλημα γίνεται πολύ πιο έντονο στο εφηβικό, με το πρόβλημα να εμφανίζεται από αρχές Σεπτέμβρη κιόλας, με αρκετές φροντιστηριακές ώρες, αρκετό διάβασμα για τις εξεταστικές περιόδους, με αποτέλεσμα, αρκετά παιδιά να απουσιάζουν από 2 έως και 3! Προπονήσεις την εβδομάδα!
Ας περάσουμε τώρα στην 2η ενότητα και στον "όμορφο κόσμο" των Ακαδημιών των Π.Α.Ε., όπου όλοι οι γονείς,τάχα μου, καίγονται πρώτα για το σχολείο και μετά για το ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ των παιδιών τους.
Όλες οι Π.Α.Ε. ζητούν τους ελέγχους, όλες οι Π.Α.Ε. επισημαίνουν στα παιδιά ότι :¨πρώτα το σχολείο¨ αλλά και σε όλους τους κάδους σκουπιδιών των Π.Α.Ε., θα βρείτε τους ελέγχους και τα λόγια τα μεγάλα!
Εδώ συμβαίνουν 2 τινά! Η κοροϊδία από τη μια πλευρά και η προσποίηση από την άλλη! Η κοροϊδία είναι απ’ την πλευρά των Π.Α.Ε., όπου με έντεχνο τρόπο, παρουσιάζουν ένα υποτιθέμενο ενδιαφέρον για την σχολική πρόοδο των παιδιών και αμέσως τα φορτώνουν με 4 και 5 προπονήσεις την εβδομάδα, από την ηλικία μάλιστα των 11 χρ., ακολουθώντας ένα εξοντωτικό καθημερινό, 5άωρο κατά μέσο όρο πρόγραμμα, φθάνοντας στο εφηβικό, όπου η πίεση, η ένταση και η ανταγωνιστικότητα αυξάνονται, με αποτέλεσμα διάβασμα, φροντιστήριο, ξένες γλώσσες κ.λ.π., να περνούν πλέον σε 2η μοίρα!
Και περνάμε στην άλλη πλευρά, την πλευρά της προσποίησης των γονιών! Όταν έχεις το παιδί σου στην Ακαδημία μιας Π.Α.Ε., και κάνεις ένα σωρό θυσίες, χρόνο, κόπο, χιλιόμετρα, άγχος και όνειρα, φυσικό είναι να υπάρχει κρυμμένη η ελπίδα και η επιθυμία να καμαρώσεις το παιδί σου, στο υψηλότερο επίπεδο, με την συμμετοχή του στην Αντρική ομάδα!
Και όλα κυλούν όμορφα, μέχρι την και την 1η Γυμνασίου, με τα 19άρια και τα 20άρια να κάνουν παρέλαση στους ελέγχους, κλείνοντάς μας τα μάτια, για να μην δούμε το παραπέρα! Το παραπέρα κύριοι φωνάζει, αλλά κάνουμε τους κουφούς! Το παραπέρα δείχνει για πολλούς, ότι «δεν πάει», αλλά μας αρέσει να κάνουμε τους τυφλούς! Μας αρέσει να προσποιούμαστε, ότι τάχα, το σχολείο είναι πάνω απ’ όλα, όταν δεχόμαστε όλο αυτό το φορτίο του άγχους και της πίεσης των προπονήσεων και των αγώνων, απαιτώντας από το παιδί, να κάνει μπάνιο γρήγορα, να φάει γρήγορα, να διαβάσει για το σχολείο γρήγορα, να ετοιμαστεί για τα αγγλικά πιο γρήγορα, για να ανακαλύψουμε τελικά στο 2ο τρίμηνο, πόσο γρήγορα το 19 έγινε 16! Βέβαια, μερικούς δεν θα τους πειράξει και πολύ, γιατί σου λέει: ¨και το 16 καλό είναι μωρέ! Δεν θα τον κάνω και γιατρό! Θα τον στριμώξω λίγο, θα του φωνάξω και θα πάει στο 17 ή 18 ¨ αμ δε! Χάθηκε το τρενάκι φίλε μου, πέρασε αλλά σε είχε πάρει ο ύπνος!
Πιο αντρίκιο θα ήταν να έλεγες,: ¨ξέρεις κάτι? Το ΛΥΚΕΙΟ κουτσά-στραβά, να βγάλει το παιδί, γιατί το χρήμα και τη δόξα, θα μας τα φέρει η μπάλα! Όσο για τ’ αγγλικά και τα άλλα, θα δούμε αργότερα!. Όσο για την πλειοψηφία, που «φωνάζει» πως, αν πέσουν οι βαθμοί, θα κοπεί η μπάλα, υπομονή, κοντή γιορτή! Μπροστά μας θα τα βρούμε και θα δούμε ποιος προσποιείται και ποιος πραγματικά, έχει τα κότσια, να τηρήσει τα λεγόμενά του!
Μέχρι τώρα πάντως, οι πιο καθαροί και ξάστεροι, είναι κάποιοι αλλοδαποί, που δικαιολογώ απόλυτα τη «λύσσα» τους για διάκριση και χρήμα μέσω του ποδοσφαίρου, αγνοώντας παντελώς την μόρφωση. Αλλά οι υπόλοιποι, γιατί να πέφτουμε σ’ αυτή την παγίδα, γιατί να μην καταλαβαίνουμε, ότι ένας σοβαρός τραυματισμός βάζει τέλος στα όνειρά μας? Γιατί να μην καταλαβαίνουμε ότι άμα δεν φιλήσεις κατουρημένες ποδιές, δεν γλείψεις και δεν κάνεις και καμιά χορηγία, θα βλέπεις τα «όνειρα» με κιάλια?
Όπως εξελίσσεται η κατάσταση στην ΕΛΛΑΔΑ κύριοι, η μόνη λύση για να παίξει μπάλα το παιδί, ΔΥΣΤΥΧΩΣ είναι το εξωτερικό! Ειδάλλως, κάθεται εδώ, γυμνάζεται σ’ ένα οργανωμένο σωματείο, δίνοντας έμφαση στην ΜΟΡΦΩΣΗ, που θα του δώσει τα εφόδια, να ανταπεξέλθει στα δύσκολα χρόνια που μας περιμένουν! Μακάρι βέβαια το παιδί, να έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται και να συνδυάζει σε ικανοποιητικό επίπεδο, σχολείο και μπάλα, αυτό θα ήταν το τέλειο! Δεν είναι όμως εύκολο.
Έχουμε και κάποιες Π.Α.Ε., οι οποίες ενώ έχουν εξαιρετικές εγκαταστάσεις και φιλοξενούν, έναν αριθμό παικτών ως τροφίμους, δεν ξέρω κατά πόσο παρακολουθούν τις σχολικές τους επιδόσεις, ή τους ενδιαφέρει μόνο η αγωνιστική τους απόδοση!
Για παράδειγμα στις Ακαδημίες του ΑΓΙΑΞ, η πορεία ενός ταλέντου στην Ακαδημία, απαιτεί και κάτι παραπάνω από ποδοσφαιρικές ικανότητες. Ο ΑΓΙΑΞ προσφέρει στους τροφίμους του, σχολική μόρφωση εξίσου υψηλού επιπέδου, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στο πνευματικό επίπεδο των μαθητών! Αν κάποιος τρόφιμος δεν τα πάει στο σχολείο, αποβάλλεται από τις προπονήσεις και τους αγώνες! Και αν δεν βελτιωθεί ΦΕΥΓΕΙ από την Ακαδημία! Για να καταλάβετε πόσο σοβαρά βλέπουν το θέμα της μόρφωσης, ακόμη και όταν χρειαστεί να ταξιδέψουν εκτός Ολλανδίας για κάποιο τουρνουά, πάντα την αποστολή ακολουθεί και δάσκαλος! Μάλιστα έχει αναφερθεί, γραπτό τεστ, κατά την διάρκεια αεροπορικής πτήσης!
Θέλετε κι’ ένα παράδειγμα ελληνικής νοοτροπίας? Πρόσφατα μητέρα παιδιού 14ετών, που ανήκει σε μεγάλη Π.Α.Ε., μου ανέφερε τελείως φυσιολογικά ότι επισκέφθηκε τον καθηγητή του στο Γυμνάσιο και του ζήτησε να είναι πιο «ελαστικός» με το γιο της, διότι προπονείται στην τάδε μεγάλη Π.Α.Ε., και δεν προλαβαίνει να διαβάζει όσο θα έπρεπε! Λοιπόν, για ποιο σχολείο μιλάμε, όταν εμείς οι ίδιοι απομακρύνουμε τα παιδιά μας, από το δρόμο της μόρφωσης και της παιδείας και τα οδηγούμε σε παραδρόμους με άγνωστους προορισμούς!
Και θα κλείσω με ένα παράδειγμα, το οποίο με γεμίζει περηφάνια! Αρχές του 2008 ήμουν προπονητής στο παμπαιδικό της ομάδος που εργάζομαι. Μοίρασα στα 13άχρονα τότε παιδιά, να μου συμπληρώσουν ένα έντυπο με κάποια στοιχεία τους, όπου ανάμεσα στ’ άλλα, ζητούσα να μου αναφέρουν τις φιλοδοξίες τους. Και ενώ το 90% ήθελαν να γίνουν ποδοσφαιριστές, ένα παιδί έγραψε :¨θέλω να γίνω ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ.¨ φέτος έχω το εφηβικό και έχω την τύχη, να έχω πάλι αυτό το παιδί, - 2 μέτρα πλέον - και να το προετοιμάζω για την Αντρική ομάδα!
Όταν λοιπόν στο περιθώριο μιας προπόνησης, τον ενημέρωσα ότι θα τον πιέσω αρκετά, ώστε σε 4 μήνες να είναι έτοιμος για την Αντρική, μου είπε τα εξής :
«Κόουτς, για φέτος, ίσως να προσπαθήσω, αλλά από του χρόνου ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ, γιατί θέλω να περάσω ΙΑΤΡΙΚΗκαι μάλιστα με μεγάλο βαθμό!!»
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ : 95άρης, συνειδητοποιημένος, με προσωπικότητα, ήθος και αρχές!
Του Τάκη ΓιαννόπουλουΠροπονητή της εφηβικής ομάδας του Πανερυθραϊκού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου